روز یکشنبه ۱ مرداد ۱۴۰۲ طبق معمول هر هفته، تجمع بازنشستگان، از کار افتادگان و مستمری بگیران تامین اجتماعی، جلو اداره کل تامین اجتماعی چند استان از جمله استان گیلان با شعارهای صنفی برگزار شد. اما نیروهای امنیتی به همکاران در تجمع گیلان یورش برده و پس از ضرب و شتم، آنها را متفرق کردند. حکومت نمیداند که با ضرب و شتم بازنشستگان، با بازداشت و زندانی کردن آنها در شهرهای مختلف، هرگز نمیتواند آنها را ساکت کند، چرا که بازنشستگان در سرما و گرما، در زیر برف و بوران به تجمع نمیروند که تفریح کنند! آنها نه برای کیک و ساندیس به تجمع میروند و نه برای پاداش های پنهانی! آنها به کف خیابان میروند تا اعتراض خود را نسبت به فقر و فلاکت و ظلم و ستمی که بر آنها روا شده است، نشان دهند. هم اکنون تعداد بسیاری از کارگران و معلمان تنها به صرف اینکه از حق و حقوق خود و همکارانشان دفاع کرده اند در زندان بسر میبرند، با چنین اعمال غیر قانونی و غیر انسانی آیا اعتراضات کارگران و معلمان فروکش کرده است؟ هرگز!! هر نوع سکوت و کاهش اعتراضات هم در این رابطه، مقطعی بوده و آتشی میباشد در زیر خاکستر! حال بجای آنکه خواسته های بازنشستگان را برآورده کنند، آنها را مورد ضرب و شتم قرار میدهند!
بازنشستگانی که باید یک لقمه نان بیشتر برای فرزندان خود به خانه ببرند، حالا خبر کتک خوردن خود از نیروهای امنیتی را برای آنها میبرند!! خبری که آتش خشم و کینه جوانان را نسبت به حکومت شعله ورتر میکند! بازنشستگان باز هم به کف خیابان باز میگردند، اما این بار با تمامی اعضای خانواده میآیند! گرانی و تورم، اجاره مسکن های سر به فلک کشیده، هزینه های بالای درمان و تحصیل، بیکاری فرزندان، عدم توانایی مالیِ جوانان برای ازدواج و بدتر از همه حقوقهای پایین، جو خانواده ها را تا حد دعوا و مشاجره بالا برده است و در این میان استرس های روزانه چون به تاخیر افتادن حقوقها، سر در گمی در ادارات (بخصوص بیمه های تکمیلی)، قطعی آب و برق، اصطکاک با دیگر شهروندان، ترافیک سرسام آور و…….، همچون شکنجه ای سفید اعضای خانواده را زجر میدهد! امروزه ۹۹٪ افراد جامعه در زیر خط فقر زندگی میکنند و ۱٪ مابقی (مسئولین حکومتی و خانواده های آنها) در ناز و نعمت بسر میبرند، شاهد بودن بر چنین اختلاف طبقاتی و معضلات اجتماعی و سیاسی، اعضای خانواده را به ستوه آورده است، کدام یک از اعضای خانواده است که نداند که عامل این تلخی و فلاکتِ زندگی، حکومت است! بله، دیر یا زود بازنشستگان باز هم به کف خیابان باز میگردند، اما این بار با تمامی اعضای خانواده میآیند!
اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)
۳ مرداد ۱۴۰۲
