هر سال که میگذرد ما شاهد دور جدیدی از بسیج شدن دولت ها و دستگاه تبلیغاتی هستیم که از طریق مختلف بر علیه نیروهای مترقی دست به سناریو سازی، تهدید و فشار میزنند.
همزمان زحمتکشان و بخش های پایین جامعه و محرومان در راه تامین نیازها و حقوق حقه خود برای دستیابی به یک زندگی انسانی ، راهی جز خیابان در مقابل خود ندارند.
معلمان نمونه گویایی از بخش زحمتکش جامعه است که سالها از مجاری رسمی، بنا به مصوبات دولتی و مجلس مورد تعرض و اجحاف در حقشان قرار گرفته اند. معلمان با آگاهی و با تکیه بر شبکه گسترده ای از فعالین راه مقاومت را در پیش گرفته اند.
آنچه امروز در صحنه سیاسی ایران بعنوان جنبش معلمان یک نیروی غیر قابل چشم پوشی، امید بخش و نقطه اتکاء کل جنبش آزادی خواهی و عدالت طلبی عرض اندام میکند حاصل دخالت فعال از خود گذشتگی صف بزرگ معلمان است که قدر همسویی و وحدت را میدانند، از شایستگی و اهداف خود کوتاه نیامده اند، اهل عمل هستند و به کم رضایت نمیدهند. دقیقا به همین خاطر است که زمینه های مشترک و همسویی میان جنبش کارگری از یک طرف و جنبش معلمان بیش از پیش در مقابل فعالین این عرصه ها سنگینی میکند.
اینبار نیز با فشار بر معلمان موج پرونده سازی و دستگیری برای تضعیف کردن جنبش برحق معلمان را از سر گرفته شده و با پرونده سازی و دستگیری های فله ای و گسترده و صدور احکام ظالمانه در واقع وحشت خود را از تشکل های معلمان را به نمایش گذاشته اند. در مقابل تشکل های معلمان با برگزاری تجمع های حمایتی و بیانیه های جمعی در حمایت از معلمان دستگیر شده و همچنین با تکیه بر الگوی کارگری در برگذاری مجامع عمومی نشان دادند که هیچ عاملی نمیتواند انها را از مطالبات اجتماعی خود نظیر آموزش رایگان و لغو خصوصی سازی اموزش و پرورش، احقاق حقوق معلمان ، آزادی فوری فعالین معلمان و کارگری و سایر بخش های جامعه، تامین رفاه و آسایش، آزادی بیان، حق تشکل های مستقل ، باز دارد.
موقعیت و منافع تک تک ما، اعضای خانواده بزرگ کارگری تنها محصول اتحاد و پافشاری متحدانه و توقعی است که سنگ آنرا برای تمام خواهران و برادران طبقاتی خود، در خانه و خیابان و محله، در کار و بیکاری به سینه میزنیم.
امروز فعالین کارگری و فعالین اعتراضات معلمان در مقابل شرایط و مخاطرات مشترک و در مقابل سوال مشترکی قرار میگیرند که تجربه و زمینه و امکان برای دستاوردهای بزرگ را در مقابل کل جبهه آزادی و برابری در ایران باز میکند؛
از خود بپرسیم:
وقتی جواب هر مطالبه و خواست برحق، سرکوب است ، وقتی هر اعتراض مسالمت آمیز را جرم تلقی میشود ، و پاسخ حداقل ترین حق و حقوق انسانی را با بازداشت و احکام و سناریوسازی جواب میدهند؛
چه راهی بجز اتحاد طبقاتی و فریاد این درد مشترک برایمان باقی خواهند گذاشت؟
۱۴۰۱/۴/۲۴
انجمن صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی مریوان و سروآباد
