اتحادیهٔ جهانی صنعت، متشکل از اتحادیه‌های کارگری آزادو مستقل که ۵۰میلیون کارگر و کارمند را در صنایع فلزی، مواد شیمیایی، انرژی، معدن و نساجی در ۱۴۰کشور جهان، نمایندگی می‌کند روز ۴آگوست برابر با ۱۴مرداد۹۹ دروب سایت رسمی خود ، با کارگران اعتصابی ایران در بخشهای مختلف نفت و گاز اعلام کرده و نوشت: «حدود ۱۰هزار کارگر با موجی از اعتصابهای ناگهانی ، کار را در پالایشگاههای بزرگ و پروژه‌های صنعتی در میادین گازی پارس جنوبی ایران متوقف کرده‌اند. کارگران در اعتراض به تأخیر در پرداخت دستمزدها، دستمزدهای پائین، ناامنی شغلی و شرایط نامناسب کار و زندگی با گرمای ۵۰ درجه، دست به اعتصاب زده‌اند”
تعویق در پرداخت دستمزدها مشکلی همیشگی است، و اعتراضها و اعتصابات محلی، متداول است. با این حال، این موج گسترده و هماهنگ در اقدام به اعتصاب، بی‌سابقه است و بر تعدادی از پالایشگاهها و بسیاری از پیمانکاران تأثیر می‌گذارد.
اعتصاب‌کنندگان عبارتند از کارگران ساختمانی، برقکارها، جوشکارها، لوله کشها و سایر کارگرانی که برای شرکت‌های پیمانکاری و گردانندگان پروژه‌های صنعتی در بزرگترین میدان گاز طبیعی جهان، کار می‌کنند.
موج اعتصاب اعتراضی هنگامی ایجاد شد که ابراهیم عربزاده، کارگر پیمانکار پتروشیمی ماهشهر، در اثر گرمازدگی در روز ۷مرداد درگذشت.
با ادامه اعتصاب، انتظار می‌رود کارگران سایر پالایشگاهها و مجتمع های پتروشیمی نیز به اعتصاب بپیوندند. تا ۱۴مرداد، اعتراضات به پالایشگاه اصفهان در مرکز ایران و مشهد در شمال شرقی گسترش یافته است».
کمال اوزکان، معاون دبیرکل اتحادیهٔ جهانی صنعت، گفت: «کارگران ایرانی بارها و بارها ثابت کرده‌اند که هیچ سرکوبی منجر به سکوت آنها نخواهد شد. آنها برای احقاق حقوق خود ایستاده و تا زمان شنیدن صدایشان، اعتراض خود را ادامه خواهند داد.»
